چرخه زندگی توسعه نرم افزار (SDLC)

SDLC شامل یک طرح دقیق است که نحوه برنامه ریزی ، ساخت و نگهداری نرم افزار خاص را توضیح می دهد. هر مرحله از چرخه زندگی SDLC روند خاص خود را دارد و می تواند به مرحله بعدی برسد. SDLC مخفف Software Development Life Cycle است و به آن چرخه عمر توسعه اپلیکیشن نیز گفته می شود.

چرا SDLC دلایل اصلی مهم بودن SDLC برای توسعه یک سیستم نرم افزاری در ذیل اشاره شده است:

• مبنایی را برای برنامه ریزی ، زمان بندی و برآورد پروژه ارائه می دهد

• چهارچوبی را برای مجموعه ای استاندارد از فعالیت ها و محصولات قابل ارائه فراهم می کند

• مکانیزمی برای ردیابی و کنترل پروژه است

• قابلیت مشاهده برنامه ریزی پروژه را برای کلیه ذینفعان درگیر در روند توسعه افزایش می دهد

• افزایش وبهبود سرعت توسعه

• کاهش ریسک پروژه مراحل SDLC کل فرآیند SDLC به مراحل زیر تقسیم شده است:

مرحله 1: جمع آوری و تجزیه و تحلیل نیازها

مرحله 2: مطالعه امکان سنجی

مرحله 3: طراحی

مرحله 4: برنامه نویسی یا ساخت نرم افزار

مرحله 5: تست نرم افزار

مرحله 6: نصب / استقرار

مرحله 7: نگهداری

مرحله 1: جمع آوری و تجزیه و تحلیل نیازها نیاز ، اولین مرحله در فرایند SDLC است. شناسایی نیازها، توسط اعضای تیم ارشد با ورودی از همه ذینفعان و کارشناسان حوزه در صنعت انجام می شود. برنامه ریزی برای الزامات تضمین کیفیت و شناسایی خطرات موجود نیز در این مرحله انجام می شود. در این مرحله تصویر واضحی از دامنه کل پروژه، مسائل ، فرصت ها و دستورالعمل های پیش بینی شده که باعث اجرای پروژه می شوند ، ارائه می شود. مرحله گردآوری نیازها به تیم هایی نیاز دارد تا نیازهای دقیق و جزئی را شناسایی کنند. این موضوع، به شرکت ها کمک می کند تا جدول زمانی لازم برای پایان کار سیستم مورد نظر را نهایی کنند.

مرحله 2: مطالعه امکان سنجی پس از اتمام مرحله تجزیه و تحلیل نیاز ، مرحله بعدی، تعریف و مستند سازی نیازهای نرم افزار است. این فرآیند با کمک سند 'مشخصات مورد نیاز نرم افزار' که به عنوان سند 'SRS' نیز شناخته می شود انجام می‌شود. این سند شامل همه مواردی است که باید در طول چرخه عمر پروژه طراحی و توسعه یابد.

عمدتا پنج نوع بررسی امکان سنجی وجود دارد:

اقتصادی: آیا بودجه پروژه را می‎توانیم تامین نماییم یا نه؟

حقوقی: آیا از این پروژه می‌توان به عنوان چهارچوب و قوانین نظارتی استفاده کرد؟

امکان سنجی عملیات: آیا می توانیم عملیاتی را ایجاد کنیم که مورد انتظار مشتری باشد؟

فنی: بررسی نمایید که آیا سیستم رایانه ای فعلی می تواند از نرم افزار پشتیبانی کند برنامه ریزی زمانی: تصمیم بگیرید که پروژه می تواند در برنامه زمان بندی شده به پایان برسد یا خیر.

مرحله 3: طراحی بر اساس الزامات مشخص شده در سند "مشخصات موردنیاز نرم افزار"، معمولاً بیش از یک روش طراحی در مشخصات سند طراحی (DDS) پیشنهاد و مستند می شود. یک رویکرد طراحی به وضوح تمام ماژول های معماری محصول را به همراه ارتباطات و نمایش جریان داده با ماژول های خارجی (در صورت وجود) تعریف می کند. طراحی داخلی تمام ماژول های معماری پیشنهادی، باید به طور واضح با جزئیات در DDS مشخص شود.

در این مرحله دو نوع اسناد طراحی وجود دارد:

طراحی سطح بالا (HLD)

• شرح مختصر و نام هر ماژول

• شرح مختصری در مورد عملکرد هر ماژول

• رابطه و وابستگی بین ماژول ها

• جداول پایگاه داده به همراه عناصر اصلی

• نمودارهای معماری کامل همراه با جزئیات فناوری

طراحی سطح پایین (LLD)

• منطق عملکردی ماژول ها

• جداول پایگاه داده ، که شامل نوع و اندازه هستند

• جزئیات کامل رابط

• به انواع مسائل وابستگی می پردازد

• لیست پیام های خطا

• ورودی و خروجی کامل برای هر ماژول

مرحله 4: ساخت نرم افزار پس از اتمام مرحله طراحی سیستم ، مرحله بعدی برنامه نویسی و ساخت نرم افزار است. در این مرحله ، توسعه دهندگان با نوشتن کد با استفاده از زبان برنامه نویسی انتخاب شده شروع به ساخت کل سیستم می کنند. در این مرحله، وظایف به واحدها یا ماژول ها تقسیم می شوند و به توسعه دهندگان مختلف اختصاص می یابند. این طولانی ترین مرحله از فرآیند چرخه زندگی توسعه نرم افزار است. در این مرحله ، توسعه دهنده باید برخی از دستورالعمل های کدگذاری از پیش تعریف شده را دنبال کند. آنها همچنین برای تولید و پیاده سازی کد باید از ابزارهای برنامه نویسی مانند کامپایلر ، مفسر ، اشکال زدا استفاده کنند.

مرحله 5: تست نرم افزار پس از تکمیل نرم افزار و استفاده از آن در محیط آزمایش، تیم آزمایش شروع به آزمایش عملکرد کل سیستم می کند. این کار برای اطمینان از عملکرد کل برنامه مطابق با نیاز مشتری انجام می شود. در طی این مرحله ، QA و تیم آزمایش ممکن است برخی از اشکالات / نقص هایی را پیدا کنند و به توسعه دهندگان منتقل کنند. تیم توسعه دهنده اشکال را برطرف کرده و برای آزمایش مجدد به QA ارسال می‌کنند. این روند تا زمانی که نرم افزار بدون اشکال ، پایدار و مطابق با نیازهای تجاری آن سیستم کار نکند ، ادامه می یابد.

مرحله 6: استقرار هنگامی که مرحله آزمایش محصول به پایان رسید ، محصول به طور رسمی در بازار مناسب عرضه می شود. گاهی اوقات استقرار محصول طبق استراتژی تجاری آن سازمان به صورت مرحله ای اتفاق می افتد. این محصول ممکن است ابتدا در یک قسمت محدود عرضه و در محیط واقعی تجارت (UAT- تست پذیرش کاربر) مورد آزمایش قرار گیرد. سپس براساس بازخورد ، محصول ممکن است همانگونه که هست منتشر شود یا با بهبودهای پیشنهادی در بخش بازار هدف منتشر گردد. پس از عرضه محصول در بازار ، نگهداری آن برای مشتری مشتری موجود انجام می شود.

مرحله 7: نگهداری پس از اینکه سیستم استقرار پیدا کرد و مشتریان شروع به استفاده از سیستم می کنند، نیاز است تا سه فعالیت زیر انجام گیرد:

• رفع اشکال - اشکالات به دلیل برخی سناریوهایی گزارش می شوند که آزمایش نشده‌اند

• ارتقا – ارتقاء برنامه به نسخه های جدید نرم افزار

• بهبود- افزودن برخی از ویژگی های جدید به نرم افزار موجود تمرکز اصلی این مرحله، اطمینان از ادامه تأمین نیازها و عملکرد سیستم طبق مشخصات ذکر شده در مرحله اول است.